સફેદશર્ટ,સફેદધોતીયુ,માથે કાળીટોપી,અને લોંગકોટ એ મારા પિતાજીની જુનાગઢનાસમાજમાં ઓળખ હતી
તંદુરસ્તી સારીહોવા સબબ નિવૃત્તિ બાદપણ પ્રવૃત્તિ તેનોશોખ હતો.
પોષમાસની હાડ થીઝાવી દે તેવીઠંડીનાદિવસો હતા,શિયાળો પોતાના અસલસ્વરૂપે ધ્રુજાવતો હતો આકાશમાંથી હિમવર્ષાજેવી ઠંડી વરસતી હતી,અને પવનના સુસવાટાથી ગાત્રો ઠુંઠવાતાં હતા
એક સમયે સવારે નિયમમુજબ તેઓ બજારમાં શાક-ભાજી લેવાગયા.બજારમાંથી પરતફરતા તેનું ધ્યાન રસ્તા ઉપર બેઠેલા એક દુર્બળદેહધારી,ગરીબ ભિક્ષુક ઉપરપડ્યું.શિયાળાની કડકડતી ઠંડીમાં ભિક્ષુક ઉઘાડા શરીરે ભીખમાંગતો ધ્રુજતોહતો.વૃદ્ધ ભિક્ષુકના દેહ ઉપર ઠંડીથીબચવા એકપણ વસ્ત્ર ના હતું.
પિતાજી દુર્બળદેહધારી ભિક્ષુકપાસેગયા અને,પોતાનુંશર્ટ ઉતારી તેને આપ્યું થરથરકાપતા ભિક્ષુકની શુષ્કઆંખોમાં ભીનાશચમકી,અને હાડપિંજરજેવાહાથ દુવામાટે ઉઠ્યા .
ઘેરઆવતાજ મારી માંનું તેનાઉપર ધ્યાન ગયું.અને વિસ્મયસાથે પૂછ્યું "લ્યો,તમે આજે બજારમાં જતાશર્ટ પહેરવાનુંજ ભૂલી ગયા?.ગંજી (બનીયન) ઉપર કોટપહેરીને જ ગયા હતા ?"પિતાજીએ સ્મિતસાથે જવાબ આપ્યો " ના.હું શર્ટ પેહરીને ઘેરથીગયો હતો,અને ઉતારીને પાછોઆવ્યો"ત્યારબાદ બનેલીઘટનાઅંગે બધી વાત કરી..
સ્ત્રીસહજ સ્વભાવથી મારીમાંએ પિતાજીને પૂછ્યું "તમે શર્ટ ભિક્ષુકનેઆપ્યું તે તો સારુંકર્યું પણ તમે કેમ ભૂલીગયા કે તમારા તે શર્ટના ચારેબટન ચાંદીના હતા,તો તમે તે શર્ટ,બટન સાથેજ આપી દીધું...?"
પિતાજી ઘડીભર માં સામે જોતારહ્યા અને પછી તેને જવાબ આપ્યો "જુવો મારે તે ભિક્ષુકને ઠંડીથી બચવા શર્ટ આપવું હતું, હવાબારી (VENTILATOR ),નહિ તમે વિચારો તો ખરા કે બટન વિનાના શર્ટથી તે ઠંડીમાં પોતાનું રક્ષણ કેમ કરીશકે મને ખબર હતી,અને હું જાણતો પણ હતો કે શર્ટનાબટન ચાંદીના છે.પણ તેની લાચારી,અને ગરીબી સામે મેં કોઈ વિચાર જ ના કર્યો .બલ્કે મને તેવો સ્વાર્થી વિચાર જ ના આવ્યો"
મેં મારી માં સામે જોયું. તેના ચહેરાઉપર ક્ષોભ,અને શરમ દેખાતાહતા,અને મારા પિતાજીનીઆંખમાં આત્મસંતોષની એક જુદીજ ચમક મેં જોઈ .
થોડા મહિનાબાદ એકવાર હું તેજ રસ્તે બાઝારમાં શાક-ભાજી લેવાગયો.તે જ જગ્યાએ તે ભિક્ષુક ચાંદીના બટન સાથેનું તે જ શર્ટ પહેરીને ભિક્ષામાંગતો હતો કદાચ તેને બટનના ધાતુ અંગે ખબર નહિ હોય.
..
Dushyant Mankad my sincere regards to a great human being
ReplyDeletevery nice dada
ReplyDelete