" દિવસો જુદાઈના જાય છે,,,,"

દિવસ, સપ્તાહ, પખવાડિયું,મહિના,અને લ્યો આજે 365 દિવસ પુરા થઇ એક વર્ષ પણ જુદાઈનું વહી ગયું.
તા,16, જાન્યુ એટલે કે આજના દિવસે સ્વ,અમુલના નિધન થયાને એક વર્ષ પૂરું થયું.
આજનો દિન તેની પ્રથમ પુણ્યતિથી દિન હોય  સ્વ,ના આત્માને ચિરશાંતિ મળે તેવી પ્રાર્થના.
નામ પ્રમાણે ગુણ. સામાન્ય રીતે પ્રત્યેક વ્યક્તિ પોતાની બાલ્યાવસ્થામાં તોફાની કે જીદ્દી હોય જ તે સ્વાભાવિક છે પરંતુ સ્વ, અમુલની બાલ્યાવસ્થાના સાક્ષી તરીકે હું જરૂર લખી શકું કે તે લક્ષણ બચપનથીજ ન હતા. ગમ્યું ન ગમ્યું, ભાવ્યું ન ભાવ્યું, ફાવ્યું કે ન ફાવ્યું, દરેક વસ્તુને નિરપેક્ષ ભાવથી સહજ રીતે લઈ ને જીવનારો  જીવ હતો. ન રાવ, ન ફરિયાદ, ન ટીકા -ટિપ્પણ કે કોમેન્ટ્સ, ન વ્યંગ કે કટાક્ષની ભાષા.
બસ આ બધુજ સહજ રીતે તેના લોહીનો ગુણ હતો. એટલેજ આજે તેની હયાતી બાદ જયારે તેના જીવનના સરવાળાનો  હિસાબ જોઈએ છીએ ત્યારે એમ લાગે છે કે માનવદેહરૂપે  એક મહર્ષિ, કે રાજર્ષિની ટૂંકી મુદત માટે પરિવારને મળેલી  ઈશ્વરીય ભેટ હતી.
બીડેલ હોઠ થી ધીમું ધીમું હસવું, ન જુસ્સો, ન ગુસ્સો, ન અનાવશ્યક આવેગ, અન્યને શાંતિથી વચ્ચે બોલ્યા વીના સાંભળવા અને સૌથી મોટી વસ્તુ તે મિતભાષી. શાંત સમુદ્રના ઠરેલ નીર જેવી ગંભીરતા આંખોની ચમક આ બધું જયારે યાદ આવે છે ત્યારે સ્વભાવિક રીતે પરિવારજનો  કહે કે
" અભી ના જાઓ છોડકર  કી દિલ અભી ભરા નહી,
અભી અભી તો આયે હો ,  બહાર બનકે કે છાયે   હો "
સ્વ, અમુલના  દિવ્ય આત્માને ચિર શાંતિ પ્રાપ્ત થાઓ,તેવી ઈશ્વર ને પ્રાર્થના.