પોષ મહિનાની કડકડતી ઠંડીના દિવસો હતા.
એ દિવસોમાં જૂનાગઢની બહાઉદ્દીન કોલેજનો સમય સવારનો હતો.એ વખતે ધોરાજી માણાવદર,જેતલસર, મજેવડી,ભેંસાણ,શાપુર કે વંથલીમાં કોલેજ ન હતી તેથી ત્યાંના વિદ્યાર્થીઓ પણ આવી ઠંડીમાં અપ-ડાઉન કરી અભ્યાસ કરવા અહીં આવતા.
સવારે ૭.૩૦ ના સમયે પહેલો તાસ શરૂ થાય.
પ્રોફે.પ્રભુદેસાઈ સાહેબ અંગ્રેજીનો પિરિયડ લેતા હતા.લોહીના ખાબોચિયામાં લથબથ થઈને પડેલા ઓથેલોની મનોવેદના જાણે તાદ્રશ્ય ભજવાતું હોય એમ એકાગ્ર થઈ સાંભળતા વિદ્યાર્થીઓ પાસે સાહેબ વર્ણન કરતા હતા.
સવારની ઠંડા પવનને કારણે વર્ગનું પ્રવેશદ્વાર અર્ધું બંધ રાખતા હતા.
બરાબર વર્ગમાં સન્નાટો છવાયો હતો,વિદ્યાર્થીઓ સાહેબને તલ્લીન થઈને સાંભળતા હતા એવામાં અર્ધું બંધ પ્રવેશદ્વાર ખુલ્યું.
શેળા જેવા ઉભા વાળ,મિલના ભૂંગળા જેવું પેન્ટ,ચોળાઈ ગયેલ બુશકોટ ઉપર ડાર્ક બ્લ્યુ સ્વેટર,કાનમાં રૂના પુમડાં, તાજૂજ પાન ચાવેલ તમાકુ,ચુના,અને કાથાનો દાઢી ઉપર ઉતરેલ રેલો,ભગવાન બુદ્ધ જેવા અર્ધા બંધ અર્ધા ખુલ્લા લોચન સાથે એક પ્રવેશ વાંચ્છુ વિદ્યાર્થીએ પૂછ્યું,
"May I Come in,Sir ?"
સ્વાભાવિક ખલેલ પહોંચતા પ્રભુદેસાઈ સાહેબે પૂછ્યું.
"Where you come from ?"
વિદ્યાર્થીએ ગુજરાતીમાં જવાબ આપ્યો "સાહેબ,જોશીપુરા !"
પ્રભુદેસાઈ સાહેબને થયું કે આટલી વહેલી સવારે આટલા દૂરથી આવતા વિદ્યાર્થીને ઠંડીના દિવસોમાં તકલીફ પડે જ.એ ગણતરીથી સાહેબે એ વિદ્યાર્થીને વર્ગમાં પ્રવેશવા દીધો.
પિરિયડ પૂરો થયા પછી એ વિદ્યાર્થીના મિત્રે જ્યારે સ્પષ્ટતા
કરી કે પ્ર. દેસાઈ સાહેબે તને શું પૂછ્યું અને તે જવાબ શું આપ્યો ?
ત્યારે એ વિદ્યાર્થીએ જવાબ આપ્યો કે મોડા આવતા વિદ્યાર્થીઓને સ્વાભાવિક રીતે સાહેબ એનું નામ પૂછતાં હોય છે અને કાનમાં ખોસેલ પુમડાંથી હું એવું સમજ્યો કે તમારું નામ શું છે ? એના જવાબમાં મેં મારી અટક(જોશીપુરા) કહી એમાં મેં શુ ખોટું કર્યું છે ?
જ્યારે બિન ગુજરાતી હોવા કારણે "જોશીપુરા" અને "જોશીપરા" વચ્ચેનો તફાવત સાહેબ ન સમજ્યા હોય એણે એવું માન્યું કે આ વિદ્યાર્થી જોશીપરા જેટલા દુરને અંતરેથી આવતો હોય એને દયાભાવથી પ્રવેશ આપ્યો.
પાછળથી ઘણા લાંબા સમય બાદ આ "બહાઉદ્દીનયન" મારા નજીકના સગપણમાં જોડાયા.
