પ્રેમોદી..

        "સાંજે જમવામાં શું બનાવવું છે ? તમને ભાવે એ બનાવી નાખું" પત્નીએ સાંજના ચાર વાગ્યામાં ચા પીતાં ફરમાઈશ પૂછી.
"કેમ ભૂલી ગઈ,આજે રવિવાર છે અને સાંજે અનિલે બેસવા આવવાનું આમંત્રણ આપ્યું છે ?તેણે એમ પણ કહ્યું હતું કે નિરાંતે બેસાય એમ આવજો, અને રાતનું પતાવી ને જ જજો એટલે મોડું ઘેર જવાય તોયે વાંધો નહિ" મેં જવાબ આપતા કહ્યું.
"અરે... હા.. લે ઈ તો હું સાવ ભૂલી જ ગઈ કે આજે અનિલભાઈને ઘેર જવાનું છે,આપણે લગભગ છ વાગે નીકળીએ કેમ ?" ઓચિંતું યાદ આવી જતા પત્નીએ જવાબ આપ્યો.
****
ભાવનગરનો નાગર અનિલ મારો ખાસ મિત્ર. બેંકમાં પણ સાથે.મહિનામાં એક વાર એ મારે ઘેર આવે અને એક વાર અમે એને ઘેર જઈએ.શાંતિથી બેસાય અને વાતો થાય એટલે એક બીજાને ઘેર રાતના ભોજન જેવો પાકો નાસ્તો કરીને છુટા પડવાનો શિરસ્તો રાખ્યો હતો.
આ રવિવારે અનિલના નિમંત્રણને માન આપી રાતનું એને ઘેરજ પતાવવાનું હતું.
લગભગ છ ના અરસામાં અમે ઘેર થી નીકળ્યા.મારા ઘરથી એના ઘરનો પલ્લો લગભગ ૭-૮ કી.મી.નો થાય.ત્રણેય બાળકો સાથે લગભગ સાડા છ વાગ્યે અમે તેને ઘેર પહોંચી ગયા.
 જૂની બાળપણની યાદો,બેંકની ચર્ચાઓ એમ કરતાં લગભગ આઠ-સવા આઠ થવા આવ્યા.એટલે અનિલના પત્ની મંજરી બેન ઉઠી નાસ્તાની તૈયારી કરવા રસોડામાં ગયા.
એની પાછળ અનિલ પણ રઘવાયો થઈને રસોડામાં ઘૂસ્યો.ડિશ-ચમચી,વાસણ વિગેરે ના વિવિધ ધ્વનિ રસોડામાંથી આવવા લાગ્યા.
મારી પત્નીએ ધીરેકથી મને કહ્યું,"મંજરી બેને ઘણું બધું બનાવી બહુ માથાકૂટ કરી લાગે છે.
રાત્રે તો હળવુંજ હોય "
અનિલ જે રીતે રઘવાયો થઈને રસોડામાં દોડ્યો,અને ડિશ ચમચીના વારંવાર ખખડાટ થી મને પણ થયું કે આટલી કડાકૂટ શા માટે કરી હશે.વળી કોઈ એવી તીખી વાનગી બનાવી હશે તો બાળકો ખાશે નહિ એટલે એટલો બગાડ થશે.આ વિચારે બેઠક ખંડ માંથી મેં અનિલને બૂમ મારીને બોલાવ્યો અને કહ્યું "યાર,કંઈ જાજી તડખડ નથી કરીને ?રાતનો ભાગ છે વળી સ્વાદિષ્ટ બનાવટ ને કારણે વધુ ખવાઈ જાય તો યે તકલીફ થાય.વળી ચટણી,કે બીજું કંઇ તીખું હશે તો બાળકો તો અડશે જ નહીં "
જવાબ માં અનિલે કહ્યું,"અરે,, હોય ? અમે આવીએ છીએ ત્યારે ગરમાગરમ બટેટાવડા, ચટણી,અને છેલ્લે આઈસ્ક્રીમ તમારે ત્યાં ખાઈએ જ છીએ ને ? ભાભી કોઈ દિવસ નબળું બનાવતા જ નથી અને ઘેર આવીને પાણી પીવાની પણ ઈચ્છા ન થાય એવો આગ્રહ કરીને પીરસે છે,તો પછી ભલે એવું નહિ પણ ઘેર જઈને જમવું ન પડે એવું કઈક તો કરવાનું જ હોય ને ? છતાં હળવું પેટને નડે નહિ,અને બાળકો પણ હોંશે હોંશે ખાય એવું જ બનાવ્યું છે." અનિલે જવાબ આપતા આગળ કહ્યું,આજે તો "પ્રેમોદીનો પ્રોગ્રામ" રાખ્યો છે. એટલું કહી ફરી રસોડા તરફ દોટ મૂકી.
વિસ્મયભાવે ધર્મ પત્નીએ મારા તરફ જોયું.
મને પણ થયું કે સાલું, આ પ્રેમોદી શુ હશે ?મેં અને પત્નીએ આ વાનગીનું નામ પહેલીવાર સાંભળ્યું.
ધીમેક થી હું પત્નીના કાનમાં ગણગણ્યો
"મંજરીને પ્રેમોદીની રેસિપી પૂછી લઈ શીખી લેજે આપણે તો કોઈ દિવસ ચાખી પણ નથી કે નામ પણ નથી સાંભળ્યું."
થોડી વારે અનિલ અને મંજરી ભાભી બન્ને હાથમાં ડિશ લઈને પુલકિત થતા આવ્યા.
સોફા સામે ટીપોઈ ગોઠવાઈ,ટીપોઈ ઉપર ડિશ,પાણીનો જગ અને ગ્લાસ ગોઠવાયા.
ડીશમાં વઘારેલ શીંગ-મમરા હતા.મને એમ થયું કે "શીંગ-મમરા" સાથે "પ્રેમોદી",હજુ પીરસવી બાકી હશે.તેથી હું એની રાહ જોતો બેઠો રહ્યો.એવામાં અનિલે કહ્યું,"લ્યો ચલાવો, કોની રાહ જુવો છો, આ પ્રેમોદી તો ગરમાગરમ જ સારી લાગે."
એકજ ઘૂંટડે મોટો ચમચો એરંડિયું ગળે ઉતાર્યું હોય એવા ચેહરે પત્નીએ મારી સામું જોયું. અને એજ સમયે હું દાંત કચકચાવીને મનમાં બબડતો હતો,"અરે,ભગવાન,આ પ્રેમોદી"?
ખાતાં ખાતાં અમારો કોઈ પ્રતિભાવ ન મળતાં અનિલે કહ્યું, "અમારે આ મંજરી પ્રેમોદી બનાવવામાં એક્સપર્ટ.એના જેવી પ્રેમોદી અમારા ફેમિલીમાં કોઈ ન બનાવી શકે "
પતિની પ્રશંશાથી ફુલાઈને મલકતાં મંજરી ભાભી બોલ્યા,"અમારે મહિનામાં ત્રણ ચાર વાર તો #પ્રેમોદીનોપ્રોગ્રામ હોય જ.દર મહિનાના માલની યાદીમાં મમરાની થેલી તો અવશ્ય હોય જ"
લગભગ સાડા નવ થવા આવ્યા હતા.હજુ ૭/૮ કી.મી.દૂર જવાનું હોય અમે ઉઠ્યા.
ઘેર પહોંચતા લગભગ દશ વાગ્યા હશે.
ઘેર પહોંચતાં જ બાળકોએ ભેંકડો ચાલુ કર્યો," મમ્મી,ભૂખ લાગી છે.જલ્દી રસોઈ બનાવને "
પત્નીએ રસોઈ ઘર તરફ પ્રયાણ કરતાં મારી સામે મોઢું મચકોડ્યું અને ખીચડીનું કુકર ગેસ પર ચડાવ્યું.
બેઠકના રુમ માંથી મેં બગાસું ખાતાં સાદ કરી કહ્યું,"મુઠ્ઠી મારી પણ બનાવજે".