એક જમાનો એવો હતો કે મેટ્રિકનું પરિણામ રેડીઓ ઉપર જાહેર થતું હતું.સ્વ.ડો.ઇન્દુભાઈ વસાવડા કહેતા હતા કે એ જમાનામાં જૂનાગઢના નાગરવાડામાં એક માત્ર મારા દાદા સ્વ.દોલતરાય ઝાલાને ઘેર જ રેડીઓ હતો.તે વખતે મેટ્રિકનું પરિણામ સાંભળવા દાદાને ઘેર બધા ઉમેદવારો એકઠા થતા.
શિક્ષણના અવમૂલ્યન સાથે પરિણામનું પણ મહત્વ ઘટ્યું.રેડીઓ ઉપર આવતું પરિણામ કાળક્રમે વર્તમાનપત્રમાં બીજે દિવસે છપાઈને આવવુ શરૂ થયું.
પરિણામની આગલી સાંજે પ્રેસમાંથી નંબર જોઈને મોટાભાગના વિદ્યાર્થીઓને તાર દ્વારા પરિણામ મળી જતું.એ વખતે પોસ્ટ અને ટેલિગ્રાફ બન્ને વિભાગોનું એક જ ખાતું હતું.પરિણામની સાંજે પોસ્ટ ઓફિસને ઓટલે પરિણામ ઉત્સુક વિદ્યાર્થીઓનો મેળો જામતો.તારની ડિલિવરી આપનાર કર્મચારી લાલ સાયકલ વાપરતો જેમ જેમ પરિણામના તાર ઉતરતા જાય એમ ડિલિવરી મેન પાસેથી સરનામું જાણી કોણ કોણ પાસ થયું એનો અહેવાલ નાગરવાડામાં વહેતો મુકાતો.
આટલી પૂર્વ વિગત પછી મારા મેટ્રિકના પરિણામનો એ યાદગાર દિવસ અત્રે નૉધું છું.
મારા સ્વ.બનેવીશ્રી રાજકોટ તાર અને ટપાલ વિભાગમાં વર્ષોથી નોકરી કરે.પરિવારના બધા જ સભ્યોના પરિણામ અમને આ રીતે આગલે દિવસે તાર દ્વારા જાણવા મળી જતા.
મારા મેટ્રિકના પરિણામને આગલે દિવસની સવારથી જ હું વધુ પડતો નર્વસ અને ઢીલો હતો.આમે ય હું હાડનો નાજુક,અને સ્વભાવે ઢીલો આજની જેમ ત્યારે પણ હતો જ પણ પરિણામને દિવસે ગાત્રો શિથિલ થતા જતા હોય એવું લાગતું હતું.
એ દિવસે સવારથીજ મારી આજુબાજુ મારા ભાઈ બહેનોનું સુરક્ષા ચક્ર પિતાશ્રીએ ગોઠવી દીધું.
ન કરે નારાયણ અને જો પરિણામ નબળું આવે અને "હું કાંઈક કરી બેસીશ " તો ?એવો માનસિક ભય ઘરના સભ્યોમાં વ્યાપી ગયો હતો
આગલી સાંજે તારની રાહ જોતા પોસ્ટ ઓફિસના ઓટલે પણ મને એકલો ન જવા દેતા મારા ભાઈને જોડે મોકલ્યો. એક પછી એક તાર ઉતરતા જતા હતા. વસાવડા ખડકીના અશ્વિન પ્રભાકર(વસાવડા)ના તાર ઉતર્યા. બીજા મિત્રોના પણ ઉતરવા લાગ્યા ભપેન્દ્ર વોરા, મૃગેન રાણા,નૃપેન્દ્ર વસાવડા,એમ સટોસટ જેમ તાર ઉતરતા ગયા એમ મારો ભય મારા હૃદયે વિસ્તૃત થતો ગયો.વચ્ચે વચ્ચે ભાઈ આશ્વાસન પણ આપે કે "કઈ વાંધો નહિ,નપાસ થવાય એટલું વધુ પાકું થાય".એમ કરતાં રાત્રે આઠ વાગ્યે બનેવીશ્રીના તાર ની રાહ જોઇને હારેલ જુગારીની હાલતે ઘેર પાછો ફર્યો.હવે તો પિતાજીને પણ ખાત્રી થઈ ગઈ કે "ભાઈ ગ્યા".એટલે એમણે પણ આશ્વાસન આપવું શરૂ કર્યું."જીવતો નર ભદ્રા પામશે " જેવો આશ્વાસન નો ઢોળ ચડાવવા માંડ્યા પણ અંદર ખાને મને ભય સાથે ખાતરી હતી કે આ ઢોળ(ગિલેટ) ચોવીશ કલાક પૂરતો જ છે.શિક્ષક પિતા આવતી કાલથી ઠપકો શરૂ કરતાં જ "રોજગાર વિનિમય અધિકારી"બની જશે.
"ચત્ર ભુજની દુકાને પડીકા વાળવા પડશે" "પરસોત્તમ ની જેમ ટપાલી બનીશ"પ્રભુલાલ દવે ના ડ્રાયવર તરીકે નોકરી કરવી પડશે" એવા મહેણાં શરૂ થશે.
રાત સુધી તાર ન આવતા આખી રાત કાલે મારું શું થશે એ વિચારે ઉંઘયા વિના રાત કાઢી.
સવારે પડોશીનો પુત્ર ફૂલછાબ લઈને વહેલો સવારમાં ઘેર ખાબક્યો અને કહ્યું "તું પાસ થઈ ગયો".
મારી તેજસ્વીતા ઉપર પૂરો વિશ્વાસ અને શ્રદ્ધા ન હોવાના કારણે પિતાજીએ કહ્યું "છાપા ના ભરોસા ન કરાય ઘણી વખત છેલ્લા બે આંકડાઓ ૬૯ ના ૯૬,અને ૩૨ ના ૨૩ થઇ જઈ છાપ ભૂલ (Printing mistake)થઈ જતી હોય છે.શાળાની માર્કશીટ જ સાચી અને એ લેવા મોટાભાઈ જશે.(નહિ ને હું ભૂતનાથ ફાટકે પાટે પડું તો ?કે બ્રહ્મકુંડ એ જઈ કૂવો પૂરું તો ?)
અંતે ભાઈ માર્કશીટ લઈ આવતા હું પાસ જાહેર થયો ત્યારે હાશ થયું.
આ બાજુ બેચાર દિવસ પછી બનેવીશ્રી ને પૂછતાં ખુલાસો કર્યો કે અચાનક ઓફિસમાં એમને ટાઢ-તાવ ચડતા પરિણામનો તાર પોતે લખીને એમના સહ કર્મચારી ગણાત્રા ને આપી ગયા હતા અને ગણાત્રા એ તાર કરવો ભૂલી ગયા.
બીજે દિવસે ઓફિસે આવતા શર્ટ પહેર્યું ત્યારે તેને ખ્યાલ આવ્યો કે પરિણામ મોકલવાનો તાર ખીસ્સા મા જ રહી ગયો છે.
No comments:
Post a Comment