હવેના સમયમાં એ સારું છે કે બાળક પોતાના રસ-રુચીનો વ્યવસાય કે કારકિર્દી સ્વતંત્ર રીતે પસંદ કરી શકે છે અમારા જમાનામાં વડીલોના માર્ગદર્શન પ્રમાણે જ કેરિયર ઘડાતી.
આમ તો બચપણથી જ રાજકારણમાં જઇ પ્રધાન બનવાનો એક અભરખો દિમાગમાં હતો અને એટલેજ "પાયાના કાર્યકર" તરીકે શરૂઆત કરવાનું નક્કી કર્યું હતું. મારો એક મિત્ર હમેશા કહેતો કે," માત્ર એક જ વાર તમે કોઈના ચમચા બની જાવ,જતે દિવસે તમારી પાછળ હારબંધ ચમચાઓ ની લાઈન લાગશે" ઈ વાત મારા મગજમાં ઠસી ગઈ હતી.
મને યાદ છે કે અમારા બિલકુલ નજીકના પડોશી સ્વ.નંદાભાઈ વકીલ હિન્દૂ મહાસભાના ઉમેદવાર તરીકે ઘોડે સવારના નિશાન ઉપર ચૂંટણી લડ્યા ત્યારે હું મતદારોની સ્લીપ બનાવવા,ઘેર ઘેર પહોંચાડવા તથા પ્રચારના ચોપાનીયાં વહેંચવા જતો આમ કારકિર્દીની શરૂઆત નાને પાયે કરી.પછી તો સ્થાનિક નગરપાલિકાની ચૂંટણીમાં સ્વ.કનુભાઈ માન્ડવીયા, સ્વ વિનુભાઈ રાણા વી.ઉમેદવારના પ્રચારમાં જવા લાગ્યો અને અનુભવ મેળવવો શરૂ કર્યો.
એમ કરતાં કરતાં સ્વ.સૂર્યકાન્તભાઈ આચાર્યના ચૂંટણી પ્રચારમાં પણ જોડાયો અને જનસંઘની ઑફિસે બેસતો થઈ ગયો.કોઈ કાર્યકર ચા ની લારીએ ચાનું કહેવા મોકલે કે પાન-બીડી કે સિગરેટ લઈ આવવા મને મોકલે ત્યારે મારા ઉપર મુકેલ વિશ્વાસથી જવાબદારી વાળું કામ સોપ્યાનું મને ગૌરવ થતું. ભાઈ પાયાના કાર્યકર કોને કહેવાય ? કોઈ કામમાં શરમ ન હોય આપણા પ્રધાન સેવક ખુદ સંઘની ઓફિસમાં કચરા પોતા નહોતા કરતા ?
મને પણ સ્વપ્નું હતું કે પાયાના કાર્યકરમાંથી હું પણ આગળ આવીશ,ચૂંટણી લડી જીતીશ.
ખુલ્લા ટ્રક માં અબીલ-ગુલાલથી રંગાઈ ગયેલ અને હાર-તોરાથી લદાઈ ગયેલ,લોકોનુ અભિવાદન જીલતો સરઘસમાં ફરીશ અને એક દિવસ મારી પણ સોગંદ વિધિ થશે.
ગાંધીનગરમાં બગલો,નવી નક્કોર કાર,મુલાકાતીઓનો ધસારો, જ્યાં ત્યાં પ્રમુખ પદુ, મારા હાથે ઉદ્દઘાટનો, રીબીન કાપવી,ટી.વી.ચેનલ ના પ્રતિનિધિઓ વચ્ચે ઘેરાઈને ઉભવું,ટી.વી.માં ઇન્ટરવ્યૂ અને ભાષણો આપવા,બાકી ભાઈ બખ્ખા બખ્ખા.
એક વાર આ રીતે જનસંઘના કાર્યાલયમાં બેસેલો જોઈ શિસ્ત પ્રિય પિતાજીએ ત્યાં બેસવાનું કારણ પૂછ્યું ત્યારે મારી અંદર રહેલા "બાળ રાજકારણી" એ ભવિષ્યમાં રાજકારણમાં જોડાવાની તમન્ના પ્રદર્શિત કરી. અચાનક જેમ ગેસનો બાટલો ફાટે એમ પિતાજીનો ગુસ્સો ફાટ્યો અને બોલ્યા "ઘરની બે રોટલી નથી પચાવી શકતો અને રાજકારણીય થાવું છે ?"
પિતાજીના પિત્તાને શાંત પાડવાના પ્રયાસ રૂપે મા એ હળવાશથી પૂછ્યું
"રાજ કારણ ને અને રોટલી પચવાને શું સબંધ ?"
પોતાના જમણા હાથની હથેળી કપાળ ઉપર ટીચતાં પિતાજીએ કહ્યું " રાજકારણમાં જવા માટે મગજની જરૂર જ નથી પણ હોજરી મજબૂત હોવી જરૂરી છે.પ્રધાનની સંધિ કેમ છૂટી પડે એ ખબર છે ?
પર+ ધન જે લોકભોગ્ય ભાષામાં પર+ ધાન(ધાન્ય) કહેવાતું જે
અપભ્રશ થઈને પ્રધાન કહેવાયું. મિનિસ્ટર ને " સ્વધાન" નહિ ને પ્રધાન અમસ્તું જ કહેતા હશે ?"
આઠ ચોપડી ભણેલી મારી મા ને શિક્ષક પિતાએ ગુજરાતી વ્યાકરણની સમજ આપી.
બસ,જનસંઘની ઓફિસને અલબીદા કરી અભ્યાસમાં લાગી ગયો.આમ હોજરી મજબૂત ન હોવાથી મગજ કસીને મજબૂત કરવું પડ્યું અને નીચી મૂંડી એ સરવાળા બાદબાકી કરતા બેંકની કારકુની સ્વીકારી લીધી.
આમ જો મારી અંદરના "એક ભાવિ તેજસ્વી, રાજકારણીય" નું બાળ મરણ ન થયું હોત તો હું પણ આજે પર ધાન હોત.....
*****
No comments:
Post a Comment