' બારણે બાળક આવીયો........"

મારો લાંબા સમયનો અનુભવછે કે યુવાન, અપરણિત છોકરાઓ ને કોઈ પણ જગ્યા એ ભાડે મકાન શોધવામાં બહુજ મુશ્કેલી પડતી હોય છે. .ભગવાન જાણે કોણ જાણે કેમ પણ મકાનમાલિકો ને આવા યુવાનો ની એલર્જી હોય, કે જે હોય તે પણ કુવારા યુવકો ને નવા શહેરમાં જલ્દી મકાન ભાડે થી મળતું નથી.

આવો જ કંઈક અનુભવ મને થયો.અને ત્યારે ભગવાન ને પૂર્ણ શ્રદ્ધાથી પ્રાર્થના કરતો કે " હે, પ્રભુ,આવતે ભવ મને તાતા, બિરલા કે અંબાણીને ઘેર જન્મ ન આપીશ,કોઈ મીનીસ્ટરનો જમાઈ પણ ન બનાવીશ અરે, મને તું સંતતિ, અને સંપત્તિ થી વંચિત રાખીશ તો હું પણ  નતમસ્તકે તે સ્વીકારી લઈશ પરંતુ , હે નાથ, મને ૧૦ બાય ૧૦ ના બે રૂમ નો "મકાન માલિક " જરૂર બનાવજે.ક્યારેક  તો ભગવાન મળવા સહેલા હોય છે, પણ ભાડાનું મકાન મેળવવું દુર્લભ હોય છે."

      પોરબંદર શહેરમાં હું નવો સવો નોકરીમાં લાગ્યો, તાત્કાલિક એક નાની રૂમ શોધી ધીમે,ધીમે

અનુકુળ મકાનની શોધ શરૂ કરી.તે દરમ્યાન મારા એક મિત્રએ સુચન કર્યું કે ભોજેશ્વરપ્લોટમાં તપાસ કર આપણી જ જ્ઞાતિના એક સજ્જન ત્યાં રહેછે, કદાચ તે તને ઉપયોગી થશે.

એક દિવસ કચેરીથી છુટી સાંજે છ -એક વાગ્યાના આરસામાં હું બતાવેલ ઘરને દરવાજે જઇ ચડ્યો.

દરવાજા ઉપરની કોલ બેલ વગાડી,અંદરથી ટેલીફોનની ઘંટડી જેવો રણકતો અવાજ આવ્યો

" ખોલે છે..." થોડીવારે દરવાજો ખોલવા એક ખુબસુરત,યુવાન,કન્યા આવી,

પંજાબી ડ્રેસમાં સજ્જ, યુવતી એ સહજ સ્મિત આપી પૂછ્યું." બોલો..કોનું કામ છે....?"

અચાનક જ યુવતીને નજર  સામે જોતા હું થોડો અચકાયો. પૂર્વ તૈયારી વિના નાટક ભજવતા

પાત્રની તખ્તા ઉપર જે દશા થાય, તેવી અનુભૂતિ સાથે મેં જવાબ આપ્યો " હું મકાન શોધું છું "

યુવતી મારી ગભરામણ કળી ગઈ,તેણે થોડું વધુ હસી ને પૂછ્યું " બોલો, કોનું મકાન શોધો છો. ? તમારી પાસે તેનું પૂરું નામ - સરનામું છે ?"  હું વધુ મુંજાયો, મેં વાત નો ફોડ પડતા ઉમેર્યું કે " ના, હું મારા માટે ભાડા નું મકાન શોધું છું, આપને ત્યાં મકાન ભાડે આપવાની સુવિધા છે ?"

બસ, મારી પૃછાના જવાબમાં યુવતી એ એક પત્રકારની જેમ મારો ઇન્ટરવ્યૂ લેવો શરૂ કર્યો.

   " આપનું નામ...?

"વ્યોમેશ ઝાલા."

નોકરી કરો છો ? શેમાં ?

હા, બેંકમાં.."

કઈ, બેંકમાં..? કો-ઓપરેટીવ બેંકમાં   ?

ના, બેંક ઓફ બરોડામાં

 ગ્રેજ્યુએટ  છો ? 

હા, હું અર્થશાસ્ત્ર  વિષય સાથે સ્નાતક થયો છું.

પ્રશ્નાવલીનો બીજો ભાગ શરુ થયો..

અપરણિત છો ?

મેં ઉત્તર આપ્યો "હા, મારા માતા પિતા મારી સાથે છે.આ વર્ષે જ હું નવી નોકરીમાં અહીં આવ્યો છું."

"ઓહો..તો તો ૨૧/ ૨૨ ના ખરા કાં ? ચહેરા ઉપર થોડી ચમક સાથે ઇન્તેજારી થી આગળ પૂછ્યું

સામાન્ય રીતે સ્ત્રીઓની ઉમર પુછાતી નથી હોતી, પણ હું પુરુષ હોવા થી એક અજનબી સ્ત્રીને મારી ઉમર પૂછવામાં હરકત નહી લાગી હોય 

મેં થોડા અકળાયેલા ચહેરાથી કહ્યું "હા, હું ૨૧ નો જ છું."

મારા જવાબના પ્રતિભાવમાં યુવતી એ જોરથી ઘરનો દરવાજો બંધ કરતા જવાબ આપ્યો 

" ના, અહીં કોઈ ઘર ભાડે નથી આપવાનું.."

દરમિયાન માં ઘરના હીંચકા ઉપર બેઠેલા વૃદ્ધ પ્રજ્ઞાચક્ષુ  પિતાએ યુવતીને બુમ મારી બોલવતા કહ્યું 

" બેબી, ભજન સંધ્યાનો સમય થયો છે, જરા રેડીઓ ચાલુ કરી આપ,અને હા, બહાર કોણ આવ્યું હતું ? તું કોની સાથે વાત કરતી હતી ?

રેડીઓ ચાલુ કરતા "બેબી" એ જવાબ આપ્યો, પપ્પા કોઈ બાબો ઘર નું પૂછવા આવ્યો હતો.."

યુવતીનો જવાબ સાંભળી હું  ડઘાઈ ગયો અને ચુપચાપ નિરાશ, ભારે હૈયે ત્યાંથી નીકળી ગયો,તેની બારી નીચેથી પસાર થતાં,  રેડીઓમાં આવતા ભજન ની એક પંક્તિ મારે કાને પડી,

" જીવ, શાને ફરે છે  ગુમાનમાં, તારે રેહવું ભાડાના મકાનમાં...."

મને એક વાત ન સમજાણી કે જો મકાન ભાડે આપવાનું  નહોતું તો આટલી પૂછ પરછ શા માટે કરી ?

અને બીજું, કે હું ૨૧ વર્ષની ઉમરે તેને બાબો લાગ્યો ?જયારે 18 વર્ષ ની ઉમરે સરકારે પણ મતાધિકાર આપી "પુખ્ત વય " તરીકે ની માન્યતા આપી હોય તો  આ મેડમે મને કઇ ફૂટપટ્ટીથી માપ્યો ?

જે હોય તે, પણ ઘર ગોતવાના એક વધુ ભગીરથ પ્રયાસ માં મળેલી નિષ્ફળતાથી જુગાર માં હારેલા જુગારી ની મનોદશા સાથે હું મારા રૂમ પર ગયો.

રોજ ના નિત્યક્રમ પ્રમાણે હું મારા મિત્રને રાત્રે મળ્યો અને બનેલી ઘટના કહી સંભળાવી 

મારા દિમાગમાં સળવળતા પ્રશ્નનો  તેનીપાસે જવાબ પૂછ્યો કહ્યું " યાર  ૨૧ વર્ષ ની ઉમરે પણ  તેને  

હું બાબો લાગ્યો ? મને " બાબો" કેમ કહ્યો ?મારો તો કચરો કરી નાખ્યો "

અટ્ટહાસ્ય સાથે મારા મિત્રે મને જવાબ આપ્યો " ભાઈ, તે સાચી છે., જો પાત્રીશવર્ષ ની ઉમરે પણ, તેના પિતા તેને બેબી કહેતા હોય, તો તું તો ૨૧ નો જ છો ? વળી, તે બેબી, લગ્ન માટે ની ઉમેદવાર છે, દરવાજો ખખડાવી ને જયારે તું સામેથી તેને ઘેર મકાનનું પૂછવા ગયો , ત્યારે તેને "ઘેર બેઠા લક્ષ્મી ચાંદલો કરવા આવી" હોય તેવું લાગ્યું હશે, પણ જયારે તારી ઉમર પૂછતા તું તેના થી ચૌદ વર્ષ નાનો છે, તેમ લાગ્યું ત્યારે, નંદવાયેલી મનોકામના ના પડઘા રૂપે તને તેણે "બાબો " કહી નાખ્યો તો તેમાં ખોટું શું છે ?

તું જેમ ઘર ગોતે છે, તેમ તે પોતા માટે "ઘરવાળો " શોધે છે.તેની નિરાશા એ તને બાબો કહ્યો છે.

મેં જવાબ વાળ્યો, દોસ્ત, મજબૂરી ને કારણે મારે તેને દરવાજે જવું પડ્યું,હું મેરજ માટે નો સર્વે 

કરવા નહોતો ગયો., અહીંતો કદાચ લગ્ન માટે કન્યા સહેલાઇથી મળી જાય, પણ ભાડે થી ઘર મેળવવું કપરું છે." 

 " હે.. દીનાનાથ, ભાડા નું મકાન શોધવા માં મારા જેવી મત્સ્ય-વેધ કસોટીમાંથી કોઈને પસાર થવું ન પડે  તેટલી કૃપા અપરણિત યુવાનો ઉપર કરજે "