મને સાંભરે રે ,,,

એ અરસામાં હું ભુજ હતો.
દરમ્યાન એકવાર રજામાં હું જૂનાગઢ વતન ખાતે આવ્યો.
સાંજના સમયે કાળવા ચોક સ્થિત "વિહાર રેસ્ટોરન્ટ " ની બાજુની મિલન પાનમાં પાન ખાવા જતો હતો.
વિહાર રેસ્ટોરન્ટ પાસેથી પસાર થઈ ચારેક કદમ આગળ વધ્યો હોઈશ ત્યાં મેં અવાજ સાંભળ્યો
" એય યોમેશ, કેમ છે " અશુદ્ધ ઉચ્ચારણ સાથેના સંબોધનથી થોડા આશ્ચર્ય સાથે પાછું ફરી જોયું ત્યાં ચાર ડગલાં આગળ વધી એક લગભગ બિડાઈ ગયેલી ચૂંચી આંખ,મેલા-ઘેલા કપડાં,સતત તમાકુ ચુસવાને કારણે ગંદા દાંત, લોટવાળા હાથ,લોટ અને કોલસાના ડાઘ વાળો લોંખડનો રોટલી ફેરવવાના હાથમાં ચીપિયા સાથે ગરીબીના બોજથી વાંકો વળી ગયેલા એક યુવાને  નજીક આવતા મારે ખભે હાથ મૂકયો 
મારા  રેમંડના સફેદ શર્ટ ઉપર લોટ અને પરસેવાના ડાઘ જામી ગયા.
પોતાનું મોઢું મારા કાન પાસે વધુ નજીક લાવતા એ બોલ્યો " 
 "એલા ઓળખે છે કે ભૂલી ગ્યો "?
હું તરત ઓળખી ગયો, મેં કહ્યું "અરે, પોપટ ? કેમ ભૂલું દોસ્ત તને "
" ચાલ ચાલ આપણે ચા પીએ " એમ કહેતા તે મને વિહાર રેસ્ટોરન્ટ ની અંદર લઈ ગયો.
રઘુવંશી સમાજનો પોપટ ધોરણ એક થી નવ સુધી મારો સહાધ્યાયી હતો. જ્ઞાતિના અન્ય સહાધ્યાયી બધાજ હોશિયાર અને ચુસ્ત શિસ્ત પાલક હોય તેઓ હમેશા પહેલી બે હરોળમાં બેસતા, જયારે અભ્યાસમાં નીરસતા અને તોફાન મસ્તીમાં વધુ ધ્યાન હોય એવા અમે થોડાક પાછળની હરોળમાં બેસતા,તે પૈકી એક આ પોપટ પણ ખરો .
ધોરણ નવમાં નાપાસ થતા શરૂઆતમાં એ હરેશ ટોકીઝ પાસે એક આનામાં મળતી  ફિલ્મી ગીતોની  ચોપડી વહેંચતો અને તે વખતે ક્યારેક એકાદી ચોપડી દોસ્તી દાવે મફત પણ આપતો.
ત્યારબાદ જુદા જુદા વ્યવસાય પછી છેલ્લે એ વિહાર રેસ્ટોરન્ટમાં રોટલી પકાવવાના કામે રોકાયેલો,
પોતાની ફરજમાં અવેજી ના માણસને મૂકી એ મારી સાથે ટેબલ પર ગોઠવાયો.
" હું ચા નું કહીને આવું " એમ બોલતા તે ઉભો થયો  ખુબજ ના પાડવા છતાં ધરાર ચા મગાવી તેણે પાઈ પણ ખરી અને થડે (કાઉન્ટર) બેઠેલ નવીનભાઈ શેઠને મારો પરિચય આપતા કહ્યું " આ યોમેશ બેંક માં મોટો સાહેબ છે અમે સાથે ભણતા, અને ખાસ મિત્રો છીએ "
પોપટના મોઢા પર સતત ફરકતું સ્મિત,ચહેરા ઉપરની નિર્દોષતા, ભોળપણ,અને મિત્રતા નું ગૌરવ અને આનંદ જોઈને હું ખુશી થયો,
 એણે કહ્યું " યોમેશ, હું ખુબ સુખી છું. એ.......ય.... ને બન્ને ટાઈમ ભરપેટ જમવાનું, સવાર બપોર ચા સાથે શિરામણ, અને પુરી, થેપલાં રોટલી, બાજરાના રોટલા,બે-ત્રણ જાતના શાક કઠોળ, કચુંબર, ભાત,પાપડ અને છાશ ભરપેટ ગરમાગરમ જમવા મળે છે, અને માથે જતા લટકાના રૂપિયા,300/ માસિક પગાર, દિવાળી ઉપર મળતા બોનસમાંથી બે જોડી કપડાં લઈ લઉં છું, ક્યારેક શેઠ પોતાના જુના કપડાં આપે તે વધારામાં.
બત્રીશ જાતના ભોજન અને છપન્ન ભોગ આરોગતા કોઈ શ્રીમંતના ચહેરા ઉપર ન હોય એટલો સંતોષ,અને ખુશી મેં પોપટના ચહેરા ઉપર જોઈ.તાતા,બિરલા, કે અંબાણી જેટલો સુખી અને સમૃદ્ધ હોય એટલો આનંદ તેના ચહેરા ઉપર જોઈ હું પણ ખુશ થયો 
ચા-પાણી પી અને વિદાય લેતાં  પગથિયાં સુધી વળાવવા સમયે આવજો કહેતા બોલ્યો," યોમેશ ફરી આવ ત્યારે ચોક્કસ મળજે, તું ભલે મોટો સાહેબ હો, પણ આપણી મિત્રતા એથી પણ વધુ મોટી અને જૂની છે એ ન ભૂલતો "
વિહારના પગથિયાં ઉતરતાં મને વિચાર આવ્યો "કેટલો નિખાલસ, નિસ્વાર્થ પ્રેમ,?એની ભાષા અને વાતમાં કેટલી મીઠાશ અને આત્મીયતા ?પક્ષીઓની જાતમાં તો પોપટ મીઠા હોયજ, પણ પક્ષીનું નામ ધરાવતા માણસ પણ આવા મીઠા હોઈ શકે ?
થોડા વર્ષો પછી ફરી જૂનાગઢ જવાનું થતાં મિલન પાનની મુલાકાત લેતા વિહાર રેસ્ટોરન્ટના રોટલી પકાવવાના ભઠ્ઠા તરફ નજર નાખતા મેં પોપટ ને ન જોયો,તેથી કુતુહલવશ મેં અંદર દાખલ થઇ નવીનભાઈને પૂછ્યું, "પોપટ આજે કેમ નથી દેખાતો ?"
નવીનભાઈએ જવાબ આપતાં કહ્યું " સાહેબ, પોપટને ગુજરી ગયે એક વર્ષ થયું, છેલ્લા દિવસોમાં તેણે ઘણી બીમારી ભોગવી,પણ એ અમારા પરિવારનો જ સભ્ય હોય અમે એની ખુબ સેવા -ચાકરી અને દવા-દારૂ કર્યા, પણ એનું આયુષ્ય પૂરું થયું હશે તેથી બચાવી ન શક્યા,"
ગયે અઠવાડિયે જૂનાગઢ હતો, મિલનમાં પાન ખાવા જતા ફરી એજ રસ્તેથી પસાર થતા,મને ભણકારા વાગ્યા," યોમેશ ફરી આવ ત્યારે ચોક્કસ મળજે, તું ભલે મોટો સાહેબ હો,પણ આપણી મિત્રતા એથી પણ વધુ મોટી અને જૂની છે એ ન ભૂલતો" મારા પગ થઁભી ગયા,અને પાછું વળીને જોવાઇ ગયું,
એ રોટલી પકવતો પોપટ ત્યાં ન હતો.
અને ,,,, મને યાદ આવ્યું કે એ મારો પોપટ તો ઉડી ગયો.