હૃદયાંજલિ

આજે ભીમ અગિયારસ એટલેકે નિર્જળા એકાદશી -- પવિત્ર દિવસોમાંનો એક દિવસ--

આજથી 40 વર્ષ પહેલાંની ભીમ અગિયારસનો દિવસ તારીખ 6 જૂન 1979.એ જીવનનો સૌથી યાદગાર ગોઝારો દિવસ મારા માટે સાબિત થયો. મારા ધર્મપત્ની શ્રીમતી જ્યોતિ (જન્મા) વ્યોમેશ ઝાલાની આજે 40મી પુણ્યતિથિ નિમિત્તે હૃદયાંજલિ 
****
  માત્ર દશ વર્ષ ના સહયોગ પછી ચાલીશ વર્ષનો વિયોગ આપી, ફક્ત બત્રીસ વર્ષની નાની ઉમરે જવાની આટલી જલ્દી કઈ હતી ? જન્મ તેનું મ્રત્યુ નિશ્ચિત છે અને તે સનાતન સત્ય સામે મારી કોઈ ફરિયાદ નથી.પણ જયારે કૈક  કેટલાક લોકો 
 "લીલીવાડી " મુકીને જાય છે. ત્યારે તું તો"કાચો નિંભાડો "મુકીને ગઈ પાછળના કોઈનો ખાસ કરી ને.ચાર નાના બાળકોનો પણ તેં  વિચાર ન કર્યો ? 
વિયોગના આ ચાલીશ વર્ષોમાં એરણ અને હથોડાની વચ્ચે જેમ લોખંડનો ટુકડો  ટીપાય તેમ હું ટીપાયો  છું.. 
કહેવાય છે કે " ઘરનું ઢાકણ નાર" તેમ છત્તા આમ ઘરને ઉઘાડું મૂકીને જતી રહીશ,તેવી  સ્વપ્ને પણ કલ્પના ન હતી. તું હતી તો શું હતું અને જયારે આજે  તું નથી  ત્યારે શું છે ?તેની તુલનામાં મારા ચાલીશ ચાલીશ વર્ષ  નીકળી ગયા પણ હજુ એ જખમ રૂઝાયો નથી,અને મને કળ વળી નથી. 

       ભર વસંતે પાનખર.......?
" પીળા થઈને પાક્યા,ચાલો માની લઈએ
લીલે કૂંપળ ખરવું, સાલું ક્યાંથી ફાવે ?"

        પરિવારની પહાડ જેવડી જવાબદારી મારા ઉપર છોડી વીજળીની જેમ એકાએક હાથ તાલી દઈ,તું    નાસી ગઈ મઝધારે જીવન નાવ ડુબવા છતાં એક માત્ર શ્રદ્ધાના તરાપાને સહારે હું કિનારે પહોચ્યો।
 ઈશ્વરે કસોટી ઘણી કરી પણ તેણે જ પાર ઉતાર્યો મારા ઉપર છોડેલી તમામ જવાબદારી મેં અણીશુદ્ધ પાર પાડી. શ્રદ્ધાને સહારે જીવનરૂપી સાગરમાં કિનારે પહોંચાડનાર ઈશ્વર,અને આપ્તજનોના સહકારે મારા આત્મવિશ્વાસને વધુ દ્રદ્ધ બનાવી એક મજબુતીના એવા બુલંદ શિખર પર પહોંચાડ્યો કે આજે નાની સુની મુશ્કેલી મને મજાક બરાબર લાગે છે. જે હાથથી ચ્હા બનાવતા નહોતી આવડતી,તે હાથ આજે રસોઈ કળામાં માહિર થઇ ગયા આ અનુભવ શું ઓછો છે,? જીવનનો એક નવો અધ્યાય નવો અભિગમ,અને નવા અનુભવે  મને સંપૂર્ણ બદલી દીધો. બમણા જુસ્સા અને જોમથી ઝઝૂમવાની શક્તિ ઈશ્વરે આપી

જીવનમાં જે  કદી સ્વપ્ને પણ અનુભવ્યું નથી તેનો જાત અનુભવ લીધા પછી એવું લાગ્યું કે પરીસ્થીતીએ આ દિવસોમાં મને વધુ મક્કમ,મજબુત,સ્વાવલંબી,ખુદ્દાર,ધાર્મિક,પરોપકારી,સ્વાભિમાની,અને વ્યવહારુ

બનાવી દીધો,મારી ઈશ્વરપ્રત્યેની શ્રદ્ધા વધુ મજબુત થઇ.મારા દુઃખની મૂડી ઉપર સહાનુભૂતિનું વ્યાજ મેં આજસુધી કદી ઉઘરાવ્યું નથી 

તને જાણીને આનંદ,તથા સંતોષ થશે કે તારા રોપેલા છોડ આજે વટવૃક્ષ  થઇ ને ફૂલ્યા ફાલ્યા છે 
તે માટે મને શક્તિ,સામર્થ્ય, અને અખૂટ હિમત ઈશ્વરે આપી અને હું તારા ઋણમાંથી મુક્ત થયો છું તમો જ્યાં હો ત્યાં સુખી રહો અને પરિવાર ઉપર અમીદ્રષ્ટિ વરસાવી આશિષ આપો.ઈશ્વર તમારા અમર આત્માને ચિરશાંતિ આપે.......! ! !
 હું પણ આજે  જીવનસંધ્યાના ઝાંખા પ્રકાશમાં જે છે તેનાથી સુખી, ખુશી, અને આનદિત છું. 
આજ ભીમ અગિયારસના દિને 40મીં પુણ્ય તિથી નિમિત્તે હું હાર્દિક શબ્દાંજલિ અર્પું છું.   

       મેં ક્યાંક વાંચ્યુ  છે........... 

        " કયા કારણોથી ને કોના પ્રતાપે, તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે?

          કહો, કોણ કોના હિસાબો તપાસે? તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે?

           હતો મૂળનો ને રહ્યો મૂળમાં હું, તમે ચાલ સમજી લીધી’તી સમયની,
          બની ફળ મજાના ઊંચી કોઈ ડાળે, તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે ?

           હતી શ્વાસમાં જે દિશાઓ, હવાઓ અને સાથે રહેવાની વણખાધી કસમો,
           છું હું એ જ છાતીના તૂટ્યા પ્રવાસે, તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે?

          મળો ઝંખનામાં, મળો યાદમાં ને મળો સ્વપ્નમાં પણ ને અલમારીઓમાં
        દબાયેલા આલ્બમના એકાદ પાને તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે?

         વિરહ, ઝંખના, યાદ, દુઃખ સઘળું ટાઢું,  કયા ફેફસાંમાંથી હું આગ કાઢું?

       પવન જોઈએ જે અગનને જીવાડે, તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે?

       સમય, શબ્દ ને અર્થની બહાર આવી, બધી ઈચ્છા ત્યાગી ને હોવું વટાવી,
        ઊભો છું ક્ષિતિજપારના આ મુકામે, તમે ક્યાંના ક્યાં જઈને બેઠા છો આજે?  "
તેમ છતાં કલાપી કહે છે તેમ " માણ્યું તેનું સ્મરણ કરવું એ જ છે એક લ્હાવો "