હવેલીના પગથીએ દશેક વર્ષની ભિક્ષુક જેવી દેખાતી એક લઘરવઘર બાળકી પ્રસાદની રાહ જોતી બેઠી હતી.ટૂંકું ફાટેલું ફ્રોક, ટૂંકી ચડ્ડી હાથમાં શણનો મોટો ખાલી કોથળો,કોઈ પણ ગરમ વસ્ત્રના અભાવે ઠંડીથી ઠુંઠવાતી એ છોકરી બન્ને હાથને છાતી સરસા ચાંપી ધ્રૂજતી હતી.
દર્શનનો સમય થતા દર્શનાર્થી મહિલાઓ દર્શન કરી પ્રસાદ ગ્રહણ કરી છુટા પડતા હતા સુધાબેન પણ દર્શન કરી ઘર તરફ જવા નીકળ્યા.
આજે સુધાબેનને વહેલી સવારમાં પોતાના કોઈ સગાને ઘેર બહારગામ પ્રસંગમાં જવાનું હોય ઉતાવળે ઘેર પહોંચી તૈયાર થતા હતા એવામાં અચાનક એનું ધ્યાન પોતાના કાનની બુટ્ટી પર પડ્યું એમના એક કાનની બુટ્ટી ન જોતાં તેને મનમાં ફાળ પડી.તુરત જ પાછા પગલે તેઓ હવેલી તરફ દોડ્યા બધી દર્શનાર્થી મહિલાઓ
વિખેરાઇ ગઈ હતી હવેલી ખાલી હતી તેઓએ હવેલીની અંદર જઇ ચારે તરફ પોતાના મોબાઈલની બેટરીને પ્રકાશે બુટ્ટી શોધવાની કોશિશ કરી પણ અંતે એ ન મળતા ઊંડા નિસાસા સાથે હવેલી બહાર આવી ગયા એ દરમ્યાનમાં એનું ધ્યાન હવેલીની નજીક આવેલ ઉકરડામાંથી કંઈક શોધતી પેલી ભિક્ષુક જેવી દેખાતી બાળકી ઉપર પડ્યું
સુધાબહેને એની નજીક જઇ અને પૂછ્યું " શું શોધે છે બેટા ?"
બેટા શબ્દ સાંભળતા નિર્દોષ નાની બાળાની આંખમાં એક અજીબ ચમક આવી ગઈ.
" બુન, કંઈ નહીં હું કચરામાંથી પ્લાસ્ટિક વીણું છું "
" બેટા, તું હવેલીને પગથીએ બેઠી હતી એટલે તને પૂછું છું કે મારી એક સાચા હીરાની બુટ્ટી આટલામાં ક્યાંક પડી ગઈ હોય એવું લાગે છે તેં ક્યાંય જોઈ,કે તને મળી છે ?" સુધાબેને અશક્ય લાગતો પણ છેલ્લો પ્રયાસ કર્યો.
તુરતજ પોતાના ફાટેલા ફ્રોકનાં નાના ખિસ્સામાંથી એક નાજુક પ્લાસ્ટિકની કોથળીમાંથી બુટ્ટી કાઢી તેણે બતાવતા પૂછ્યું " બુન, જુઓ જોઈ, હવેલીના પગથિયાંના ખૂણેથી મને આ મળ્યું છે એ તો તમારું નથી ને ?"
ગરીબ બાળાની ગુલાબી હથેળીમાં ચમકતા સફેદ સાચા હીરાની બુટ્ટી જોઈ ગોપીબહેન ખુશ થઇ ગયા.આનંદિત સ્વરમાં બોલ્યા," અરે હા આજ મારી બુટ્ટી છે બેટા,જો આ મારી બીજી બુટ્ટી બન્ને એક સરખી જ છે ને ? હવેલીની બહાર આવતા મારો સ્કાર્ફ કાઢ્યો ત્યારે સ્કાર્ફમાં ભરાઈ જતાં પડી ગઈ હશે."
ભોળી બાળકીના મનમાં વિશ્વાસ જન્માવવા સુધાબહેને પોતાની બીજી બુટ્ટી બતાવતા સ્પષ્ટતા કરી.
"કંઈ વાંધો નહીં, બુન એ બુટ્ટી તમારી જ હોય તો રાખી લો " કહી બુટ્ટી સુધાબહેનને સોંપી નિરપેક્ષ ભાવે એ બાળકી ફરી ઉકરડેથી પ્લાસ્ટીક શોધવામાં મગ્ન થઈ ગઈ. છોકરીની નિર્દોષતા,અને પ્રમાણિકતાથી ખુશ થઇ સુધાબહેને કહ્યું " બેટા અહીં નજીકમાં જ મારુ ઘર છે તું મારી જોડે ચાલ હું તને ચા-નાસ્તો આપું "
છોકરીએ જવાબ દેતાં કહ્યું " બુન ચા તો મેં વહેલી સવારે પીધી છે થોડો નાસ્તો આપો તો સારું"
એટલું બોલી આ ગરીબ છોકરી સુધાબેન સાથે એમના ઘર તરફ જવા નીકળી
વિશાળ ભવ્ય આલીશાન બંગલો જોઈ બાળકી થોડા સંકોચ સાથે બઁગલાને પગથીએ બેસી ગઈ.
સુધા બહેને નાસ્તાનું પેકેટ આપતાં કહ્યું " બેટા આજે અમારે બહારગામ જવાનું હોવાથી મને થોડી ઉતાવળ છે પણ આવતીકાલે હવેલીથી મારી સાથે જ તું અહીં આવજે, હું તને કાલે પણ નાસ્તો આપીશ "
એટલું કહી બાળકીને વિદાય કરી સુધાબેન ફરી જવાની તૈયારીમાં ગુંથાઈ ગયા.
*******
બીજે દિવસે સવારે રાબેતા મુજબ સુધાબેન હવેલી દર્શને ગયા.પોતાના રોજિંદા ક્ર્મ મુજબ પેલી નાની બાળકી પણ હવેલીના પગથીએ બેઠી હતી.મંગળાના દર્શન પુરા થતાં પ્રસાદ લઈ સુધાબેન બાળકીને પોતાની સાથે ઘેર લઈ આવ્યા બાળકીને નાસ્તો આપતાં સુધાબેને તેના વિશેની અંગત પૂછ પરછ શરૂ કરી.
" બેટા,તારું નામ શું છે ? તું ક્યાં રહે છે ? વહેલી સવારે આવી કડકડતી ઠંડીમાં રોજ હવેલી શા માટે આવે છે ?તારા માતા પિતા કોણ છે અને શું કરે છે ? એ વિષે મને વિગતે વાત કર.
બાળકીએ શરમ સાથે મલક્તાં બોલી, " બુન, મારું નામ લખમી છે,સાચું નામ તો લક્ષ્મી છે પણ મને ઘરમાં તથા પડોશમાં બધા લખમી કહીને બોલાવતા હોય હવે એ જ નામ મને સાચું લાગે છે " બાળકીએ નિર્દોષ હાસ્ય સાથે ખુલાસો કરતાં આગળ ચલાવ્યું
" બુન,ગામ બહારના મફતિયા પરામાં અમારું ઝૂંપડું છે, હું મારી બા અને બાપુ ત્યાં રહેતા હતા.
મારા બાપુ વર્ષોથી દારૂના વ્યસની હોય ચોવીશ કલાક નશામાં ધૂત જ રહે છે, ભાગ્યેજ ઘેર સુવા આવતા હતા બાકી શહેરની, રેલવે સ્ટેશનની ફૂટપાથ ઉપર કે બસ સ્ટેન્ડને બાંકડે જ નશામાં આખી રાત પડ્યા રહેતા હોય છે.
કોઈ કામ ધંધો કે કમાણી કરતા નથી. મારી બા આજુબાજુના બંગલામાં ઘરકામ કરીને મહિને રૂપિયા 2000/ કમાતી હતી પણ દેશમાં કોરોના મહામારી ફાટી નીકળતાં ત્રણ મહિનાથી કામ છૂટી ગયા અને ઘરની આવક બંધ થઇ ગઈ. આ બાજુ મારા બાપુ દારૂના વ્યસની હોય રોજ મારી બા પાસે દારૂ પીવા પૈસા માગ્યા કરે જો એ પૈસા ન આપે તો બાપુ મારી બા ને ઢોર માર મારતા હતા. જ્યાં સુધી કામ હતું ત્યાં સુધી તો મારી બા માર ખાવાની બીકે એને પૈસા આપતી રહી પણ કામ બંધ થતાં આવક ન હોવાથી પૈસા આપવા બંધ થતાં માર તો મારતા જ પણ અનીતિનો ધંધો કરીને પૈસા કમાવા ફરજ પાડવા લાગ્યા જે માટે મારી બા કબૂલ ન થતાં અને અવારનવાર આવો માર સહન ન થતાં ગયે મહિને મારી બા એ કૂવે પડી આપઘાત કરી લીધો"
"આ બાજુ હું પણ નિશાળે જતી હતી ભણવામાં પણ ખુબ હોશિયાર હતી મારે આગળ ભણીને પોલીસમાં નોકરી કરી અધિકારી બનવાની ઈચ્છા હતી પણ બા ની ટૂંકી કમાણી અને આવી મોંઘવારીમાં જ્યાં પેટમાં પૂરું ખાવા પણ ન મળતું હોય ત્યાં નિશાળની ફી,ચોપડા વિગેરે બધું કેમ પોસાય ? આ સંજોગોમાં મારે ભણતાં ઉઠી જવું પડ્યું,"
"બા ના ગુજરી જવાથી બાપુ મને કામે જઇ કમાઈને દારૂના પૈસા આપવા દબાણ કરતા ક્યારેક મને પણ એ માટે માર મારતા પણ આવડી ઉંમરે મને કામ પણ કોણ આપે ? તેથી ભીખ માગીને પૈસા કમાવાનું કહેતા મેં ભીખ માગીને દારૂ ના પૈસા આપવાની ના પાડી ત્યારે તેણે મને માર મારીને ઘર બહાર કાઢી મૂકી
મારી બા રોજ સવારે આ હવેલીમાં દર્શને આવતી હતી.એ મને હંમેશા બે શીખામણ આપતી કે "કોઈ પણ કામ કરી પૈસા રળવા પણ કોઈ પાસે ભીખ માગીને કે અનીતિનો ધંધો કરીને પેટ ન ભરવું,
અને બીજું વહેલી સવારે હવેલીનો પ્રસાદ લીધા પછી જ દિવસના કામની શરૂઆત કરવી પ્રસાદ એ "પ્રભુનો સાદ" છે એ કોઈ એક દિવસે તારા નસીબના બંધ દરવાજા ખોલી દેશે "
ત્યારથી રોજ સવારે દિવસની શરૂઆત કરતા પહેલાં મંગળાની આરતીનો પ્રસાદ લેવા વહેલી સવારે હવેલી પહોંચી જાઉં છું અને પ્રસાદ લીધા પછી જ ગામ આખાની શેરીઓમાં રખડી પ્લાસ્ટિક ભેગું કરી રોજના રૂપિયા 25-30 કમાઉં છું. અને એમાંથી હું પેટ ભરું છું."
"બાપુ એ ઘર બહાર કાઢી મુકતા રખડતું જીવન બની ગયું દિવસે તો ઠીક છે પણ રાત્રે એકલું બીક લાગતી હોય ક્યાંક આશરો ગોતવો પડે તેથી અહીં ગાંધી બાગના એક ભલા ચોકીદાર કાકાએ મને રાત્રે બગીચાના બાંકડે સુઈ રહેવા છૂટ આપી એ કાકા સવારે વહેલા ઉઠીને ચા પીએ ત્યારે મને પણ ચા પાય છે ક્યારેક બિસ્કિટનો નાસ્તો પણ આપે છે." આટલું બોલતાં લખમીની આંખમાં આંસુઓનો દરિયો ઘુઘવ્યો અને ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી પડી.
નિરાધાર બાળકીની વેદના સાંભળી સુધાબેનનું હૃદય દ્રવી ઉઠ્યું અને એની આંખમાં પાણી આવી ગયા. સાડીના પાલવથી આંસુઓના તોરણને હડસેલતાં લખમીને આશ્વાશન આપતા કહ્યું " બેટા તું રડ નહીં જીવનમાં તડકો અને છાંયો એ દિવસ અને રાતની જેમ જોડાયેલા હોય છે જે વ્યક્તિ શરૂઆતની જિંદગી સંઘર્ષમય વિતાવે છે એની પાછળની બધી જ જિંદગી સુખ અને આરામમાં જાય છે. તું જો ભણવા તૈયાર જ હો તો હું તને તારી ઈચ્છા હશે ત્યાં સુધી ભણાવીશ બસ ? આજથી રોજ સવારે તું અહીં નાસ્તો કરજે તથા સવારનું ભોજન પણ અહીં જ કરજે આમ આશ્વાશન આપી લખમીને નાસ્તો કરાવી વિદાય કરી.
*******
સુધાબેનના પતિ સુધાકરભાઈ શહેરના પ્રતિષ્ઠિત નાગરિક હતા. શહેરમાં પોતાની માલિકીના બે પેટ્રોલ પંપ હોવા ઉપરાંત અન્ય ધંધામાં પણ એનું સારું એવું રોકાણ હતું
સુધાબેન સાથે લગ્ન થયે લગભગ પંદરવર્ષ થઈ ગયા હશે. લગ્ન પછી સુધાબેનને પુત્રી પ્રાપ્તિ માટેની સખત ઝંખના હતી.પુત્રી પ્રાપ્તિ માટે એનેક બાધા અને માનતા રાખ્યા બાદ લગ્નના આઠ વર્ષે પહેલી પ્રસૂતિમાં સુધાબેને પુત્રીને જન્મ આપ્યો પણ માત્ર દશ જ દિવસમાં એ પુત્રીનું અવસાન થઈ ગયા પછી તેઓ નિઃસંતાન જીવન વ્યતીત કરતા હતા.જીવનમાં શેર માટીની ખોટ સુધાબેનને હંમેશ ખટકતી હતી.
એ જ રાત્રે સુધાબેને પોતાની ખોવાયેલી બુટ્ટી કઈ રીતે મળી અને લખમીનો કેવી રીતે મેળાપ થયો થી શરૂ કરીને લખમી ના જીવનની બધીજ વાત સુધાકરભાઈને જણાવી પોતાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરતા કહ્યું
"સુધાકર, તમને ખબર છે કે જીવનમાં એક સંતાન હોવું એ દરેક માતાની તીવ્ર ઈચ્છા હોય છે. સંતાન હોવાના ગૌરવથી જીવન જીવવાની મજા જ કંઈક અલગ હોય છે આપણી અનેક બાધા,આખડી અને માનતા પછી ઈશ્વરે આપણને એક પુત્રી તો આપી પણ એ અલ્પ આયુષ્ય લઈને જન્મી હશે એટલે ટૂંકી મુદતમાં જ આપણને છોડીને ચાલી ગઈ.મને એમ થાય છે કે આ ગરીબ,અનાથ અને નિરાધાર બાળકીને આપણે દત્તક લઈએ તો ખોટું નથી કોને ખબર છે કે દશ દિવસનું આયુષ્ય ભોગવીને ચાલી ગયેલી આપણી એ જ દીકરીને ભગવાને દશ વર્ષ ઉછેરી,મોટી કરીને આપણને પાછી સોંપતો નહીં હોય ? અને એ પણ લક્ષ્મી સ્વરૂપે ! કમનસીબ છે એ બાપ કે પોતાને ઘેર જન્મેલી લક્ષ્મીને ઓળખી ન શકતા આટલી ક્રૂરતા અને નિર્દયતાથી મારીને ઘર બહાર કાઢી મૂકે છે,જેને ભગવાન આપે છે તેને એની કિંમત હોતી નથી અને જેને નથી એ ઝૂરી ઝૂરીને ભગવાનને પ્રાર્થે છે. "
"ભગવાનની દયાથી આપણી પાસે અપાર સંપત્તિ છે, બીજું, આપણે કોઈ વારસદાર પણ નથી અને આપણી ઉત્તરાવસ્થામાં એક સારું પાત્ર આપણી સંભાળ લે એવી ક્યા મા-બાપની ઈચ્છા ન હોય ? આપણે એને સાચા અને સારા સંસ્કાર સાથે ઉચ્ચ શિક્ષણ પણ આપી શકીએ એમ છીએ.એટલું બોલતા સુધાબેનનું હૈયું ભરાઈ આવ્યું
સુધાબેનની વાત સુધાકરના હૃદયને સ્પર્શી ગઈ એ બાબતે પોતાની સંમતિ આપતા કહ્યું," સાચું છે આપણને આપણી ગયેલી બાળકી ઈશ્વર ઉછેરીને પાછી આપતો હોય એવું મને પણ લાગે છે, આ બધા પરસ્પરના ઋણાનુબંધ છે કોણ કોની સાથે કેટલું લેણું લઈને જન્મે છે અને કોને ક્યારે કેવા સંજોગોમાં પોતાનું લેણું વસૂલવા ઈશ્વર મોકલે છે એની આપણને ખબર પડતી નથી.ઈશ્વરની આ ગહન ગતિ સમજવી અઘરી છે. તું તારે લક્ષ્મીને અહીં આપણે ઘેર રહેવા અને અભ્યાસ કરવાનું સમજાવી જોજે,વધતી ઉંમરે તારે પણ એક હાથ વાટકાની જરૂર પડશે,આપણે જો એક અનાથ બાળકીને નવજીવન આપી શકતા હોઈએ તો એનાથી મોટું પુણ્યકાર્ય એકે ય નથી આપણું જન્મ્યું અને જીવ્યું બન્ને સાર્થક ગણાશે "
સુધાકરની સંમતિથી સુધાબેનની આંખમાંથી હર્ષના આંસુ રેલાયા
બીજે દિવસે રોજિંદા ક્રમ મુજબ લખમીને હવેલીએથી પોતાની સાથે સુધાબેન લઈ આવ્યા અને બધીજ વાત સમજાવી પોતાના બંગલામાં તેની સાથે રહી,અભ્યાસ કરવાની વાત કરી.
આવડો વિશાળ બંગલો, અદ્યતન સુખ સુવિધાથી પ્રભાવિત થઇ શરૂઆતમાં તો લખમી હા પાડતા સંકોચ પામતી હતી પણ સુધાબેનનો પ્રેમ, લાગણી અને આગ્રહ જોયા પછી લખમીને પણ એવું લાગ્યું કે ઘણા ટૂંકા સમયમાં પોતાની સ્વર્ગસ્થ માતાનો આત્મા સુધાબેનના દેહમાં પ્રવેશ્યો હશે. પોતાની મૃતમાતાના શબ્દો એને યાદ આવ્યા કે "પ્રભુનો એ પ્રસાદ કોઈ એક દિવસે તારા નસીબના બંધ દરવાજા ખોલી દેશે " એ વિચારે લખમીએ સુધાબેનની દરખાસ્ત સ્વીકારી
ગુરુપૂર્ણિમાના શુભ દિને ભગવાન સાઈનાથની પૂજા કરી નવા વસ્ત્ર ધારણ કરાવી લખમી નું મૂળ નામ લક્ષ્મી રૂપે સુધાબેને તેને પુત્રી તરીકે અંગીકાર કરતાં કહ્યું કે "આજથી તારું નામ લખમી નહીં પણ લક્ષ્મી છે, અને હું "બુન" નહીં પણ તારી મમ્મી છું એમજ સંબોધજે"
વર્ષોથી એક નિઃસંતાન યુગલને અનાયાસે લક્ષ્મી પ્રાપ્ત થઈ અને એક નિરાધાર બાળકીને મા-બાપ નો પ્રેમ અને આશ્રય મળ્યા
********
સમયની સરિતાનું વહેણ બદલાયું
દિવસો વીત્યા,મહિનાઓ અને વર્ષો વિતતા ચાલ્યા સુધા-સુધાકરની હૂંફ,લક્ષ્મીની મહેનત અને ધગશે લક્ષ્મીના જીવનમાં મેઘધનુષ્યના રંગ પુરાવા લાગ્યા B.A પ્રથમ વર્ગમાં પાસ કરી "ગુજરાત રાજ્ય સરકાર સેવાની સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષા" (G.P.S.C.) માંપણ તે અવ્વ્લ નંબરે ઉત્તીર્ણ થઈ.
અનાથ,તરછોડાયેલી રસ્તાનો કચરો ચૂંથતી બાળકી લખમીનું બચપણનું સ્વપ્ન જાણે " હવેલીના પ્રસાદે " પૂરું કર્યું હોય એમ એના નસીબના બંધ દરવાજા અચાનક ખુલી ગયા અને યુવાન લક્ષ્મી રાજ્ય સરકારની પોલીસ ઇન્સ્પેકટરની સીધી ભરતીમાં પસંદગી પામી શહેરના સીટી ઇન્સ્પેકટર તરીકે ના પદ ઉપર નિયુક્ત થઈ. 
લક્ષ્મી હવે યુવાન અને ઉંમર લાયક થતાં પાલક માતા સુધાબેને એક વાર એને લગ્ન માટેના એના વિચાર પૂછ્યા ત્યારે લક્ષ્મીએ સાફ શબ્દોમાં લગ્નની વાત ઉડાવી દેતાં કહ્યું " મમ્મી, હું પાછું વળીને મારો ભૂતકાળ જોઉં છું. તમે રસ્તે રઝળતા અને પગે કચડાતા ધુલકા ફૂલને દેવ ઉપર ચડાવાતા ફૂલની યોગ્યતા આપી છે એ કેમ હું જીવનભર ભૂલી શકું ? જ્યાં સુધી તમારા બન્ને ની હયાતી છે ત્યાં સુધી હું અપરણિત રહી મારા પાલક માતા-પિતાની સેવા કરવાનું મેં ઈશ્વર પાસે વ્રત લીધું છે.મારી બા ના શબ્દો આજે પણ મારા કાનમાં ગુંજે છે કે "પ્રસાદ એ પ્રભુનો સાદ છે" અને એ જ પ્રસાદ મને રોજ સાદ પાડી બોલાવતો હોય હું આજે પણ નિત્ય હવેલીએ દર્શન કરવા જાઉં છું ત્યારે મારા લીધેલા વ્રતને પૂરું કરવાની શક્તિ સદબુદ્ધિ અને મનોબળ ઈશ્વર મને આપે એવી પ્રાર્થના કરું છું.
********
એક રોજ લક્ષ્મી પોલિસ સ્ટેશનમાં પોતાની કેબિનમાં બેસી ફાઈલ તપાસતી હતી એવામાં પોલીસ કન્ટ્રોલ રૂમમાંથી ફોન આવ્યો," મેડમ,.આજે વહેલી સવારે ગાંધી બાગના ખૂણેથી એક લાવારીશ લાશ મળી આવી છે અમે તાત્કાલિક ધોરણે તે પોસ્ટમોર્ટમ માટે સરકારી દવાખાને ખસેડી છે.પોસ્ટમોર્ટમ પછીની આગળની કાર્યવાહી માટે આપની સૂચનાની રાહ છે."
લક્ષ્મીએ જવાબ આપતાં કહ્યું "પોસ્ટમોર્ટમનો રિપોર્ટ તૈયાર કરાવો હું હોસ્પિટલે પહોંચું જ છું."
થોડીવારે લક્ષ્મી ત્રણ કોન્સ્ટેબલોને સાથે જીપ લઇને હોસ્પિટલ પહોંચી
પોસ્ટમોર્ટમ રીપોર્ટ મૂજબ વધુ પડતો દારૂ પી જવા કારણે ઈસમનું મોત થયું હોવાનું જણાયું હતું
લક્ષ્મીના આવતા જ ડોકટરે વિગતે વાત જણાવતાં લાશ ઉપર ઢાંકેલું સફેદ કપડું હટાવતાં લાશ જોઈને લક્ષ્મીના હોશ ઉડી ગયા તુર્તજ સર્વિસ કેપ માથેથી ઉતારી એ મૃતદેહના ચરણ સ્પર્શ કરી વંદન કરતા લક્ષ્મીની આંખમાંથી આંસુ વહેવા લાગ્યા એ લાશ લક્ષ્મીના બાપુની હતી
સજળ નયને લક્ષ્મીએ ડોક્ટરને કહ્યું " આ લાશ બિનવારસી નથી એનો પોસ્ટમોર્ટમ રિપોર્ટ લાવો એમાં હું સહી કરી આપી,લાશનો કબ્જો સાંભળી લઉં છું, શબ વાહિની દ્વારા આ મૃતદેહને મારે બંગલે પહોંચાડવાની વ્યવસ્થા કરો"
ઇન્સ્પેકટર લક્ષ્મીના આ વર્તન અને વિધાનથી હાજર રહેલા ડોક્ટર, નર્સ તથા પોલીસ કર્મીઓ આશ્ચર્યમાં ડૂબી ગયા છતાં એ વિષે પૂછપરછ કરવાની કોઈની હિંમત ન ચાલી સાથે રહેલ પોલીસ કર્મીને અંતિમવિધિ માટેનો સામાન લેવા રવાના કરી લક્ષ્મી પોતાના ઘર તરફ જવા નીકળી પડી.
મૃતદેહ ઘેર પહોંચે એ દરમ્યાન હવેલીના મુખ્યાજીને ફોન કરી ભગવાન દામોદરરાયજીનું ચરણામૃત તથા તુલસીપત્રનો પ્રસાદ મગાવી રાખ્યો
મૃતદેહ ઘેર આવતાંજ પુરોહિત પાસે બધીજ ધાર્મિક વિધિ કરાવી,હયાતીમાં જેણે પાણીની જગ્યાએ માત્ર દારૂ જ પીધો છે એ નશ્વર દેહના મુખમાં તુલસી પત્ર અને ચરણામૃતની ચમચી પધરાવી અંતિમ યાત્રા નીકળી
આંખમાંથી શ્રાવણ ભાદરવો વરસાવતી લક્ષ્મીએ અંતિમ દર્શન કરી જન્મદાતા ને મુખાગ્નિ આપ્યો
*******
લક્ષ્મીને યુવાનીથી જ પોતાની રોજનીશી લખવાની આદત હતી. આજની રોજનીશીમાં તેણે લખ્યું,
" આજે જન્મદાતાનું અકાળે અપમૃત્યુ થયું લાવારીશ લાશનો કબ્જો સંભાળી તે આત્માની સદગતી માટે બધીજ વિધિસર ધાર્મિક ક્રિયાઓ કરી મારા હાથે મુખાગ્નિ આપી હું એના ઋણમાંથી મુક્ત બની છું.
સાચું પૂછો તો એ બાપ શબ્દ કહેવા માટે લાયક જ ન હતા જેણે મારી બા ને હયાતીમાં ખુબ દુઃખ આપી આત્મહત્યા કરવા સુધી પહોંચાડી, જેણે એક ફૂલ જેવી કોમળ પુત્રીને માર મારી ઘરમાંથી હાંકી કાઢી એવા પત્ની અને સંતાન તરફની ફરજ ચુકી જનારને બાપ કેમ કહી શકાય ? માત્ર જન્મ દેવાથી બાપ નથી બનાતું બાપ બનવા માટે કોમળ હૃદય, લાગણી, પ્રેમ અને હૂંફ જોઈએ જન્મ આપનાર દરેક જન્મદાતા બાપ હોતો નથી અથવા બાપ બની શકતો નથી.
ઈશ્વર સદગતના આત્માને શાશ્વત શાંતિ અર્પે. !!! "
No comments:
Post a Comment